Πέμπτη 30 Ιανουαρίου 2014

I think of love and thoughts of you.

"Η αγάπη δεν είναι κοντσέρτο αρπίχορδου σε κάποιο αριστοκρατικό σαλονάκι. (...) Η αγάπη είναι κάτι το ιδιωτικό και πρωτόγονο, και κάπου μέσα της έχει μια δόση φόβου και τρόμου. Σκέφτομαι το χαρτί της Σελήνης στην τράπουλα του Ταρό: ένα παράξενο, τεράστιο καρκινοειδές οστρακόδερμο, με γυαλιστερή πανοπλία και απειλητικές δαγκάνες, βγαίνει τσαλαβουτώντας από μια στέρνα καθώς άγρια σκυλιά ουρλιάζουν προς το φεγγάρι. Πίσω απ' τις καρδούλες και τα λουλουδάκια, η αγάπη είναι κάτι τέτοιο. Όλες οι προσπάθειες να τη νοικοκυρέψουμε, να τη ραφινάρουμε, να ντύσουμε τα καβούρια περιστέρια και να τα βάλουμε να τραγουδάνε σα σοπράνο, είναι τζίφος."

Τομ Ρόμπινς, Τρυποκάρυδος  Μετάφραση:
ΓΑΡΟΥΦΑΛΙΑΣ ΝΤΙΝΟΣ


Τετάρτη 22 Ιανουαρίου 2014

Αν είν' ο κόσμος μου τρελός τι να σου πω...

Και τώρα τί;Ζητάς από μένα αισιοδοξία;Πφφ...Σαν να μην ξέρεις πόσο σκατένια μπορώ να τα κάνω όλα.
Μ' αρέσει τ' 'όνειρο σου,το θέλω και για δικό μου.Να το δανειστώ ε;Δεν σε πειράζει;
Η πίεση έχει φτάσει στο ζενίθ κι έχω ανάγκη να σκέφτομαι όμορφα το μέλλον,έχω ανάγκη να υπάρχει μέλλον μακρυά από όλες εκείνες τις σκέψεις μου.Ξέρεις μωρέ ποιες λέω...Εκείνες που κοντεύουν να με φάνε ζωντανή.Εκείνες που σαν θηλιά έχουν δεθεί γύρω από μυαλό μου και δεν μ' αφήνουν ν' ανασάνω.

Καταφύγιο θα 'χεις πάντα,κι αν όχι μέσα σου τότε στο σαλόνι μου,σε μια βόλτα στην θάλασσα που θα κάνουμε μαζί,σ' ένα κουτάκι μπύρα αγορασμένο μισό-μισό.Θα λεγα το ίδιο και για ένα πακέτο τσιγάρα,μα δεν καπνίζεις πανάθεμα σε.Καλά κάνεις,μια απ' τις δυο μας πρέπει να μείνει ζωντανή.Καλύτερα να είσαι εσύ αυτή.Μπορείς να κάνεις τον κόσμο πολύ πιο όμορφο,πολύ πιο γελαστό κι αισιόδοξο απ ότι εγώ.

Να εχθρευόμαστε την μιζέρια.Να την πολεμάμε.Τούτο μόνο σκέφτομαι και παλεύω να μείνω λογική.Γιατί το μυαλό μου λειτουργεί ανάποδα ώρες ώρες.Να μην πέσουμε αμαχητί. Κι αν ο κόσμος τελειώνει μ' ένα λυγμό,ας μην είναι ο δικός μας.


Σωκράτης Μάλαμας-Ποντίκια στην αγορά




Για σένα Ρ.Κ.

Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014

I'll be waiting with a gun and a pack of sandwiches.

Βλέποντας τους στίχους το περίμενα ουρλιαχτό.Ίσως γιατί εγώ πρέπει να τα ουρλιάξω αυτά,ίσως γιατί έτσι τους πρέπει. 

Η παράνοια της εποχής,σε συνδιασμό με την εσωτερική,δική μου,μοναδική, καταδική μου παράνοια είναι ένα εκρηκτικό μείγμα.Θέλω τόσα να γράψω και δε βρίσκω λέξεις.Παράξενο,αυτό κάποτε ήταν το ταλέντο μου.

Τώρα έγινε το να πέφτω.Γενικά,ειδικά,νοητικά και νοητά.Από μπαλκόνια,σε σκέψεις,σε θλίψη,σε μελαγχολία-πόσες λέξεις να περιγράψουν το γκρίζο;
Πόσες μέρες να κρατούν το γκρίζο αγκαλιά και πόσες αγκαλιές να χαθούν στους δρόμους της πόλης;

Χιλιόμετρα,αποστάσεις,υποσχέσεις και φόβοι.Και μια εξάντληση να πλανάται στον αέρα σαν σιγουριά.

(Kαλή χρονιά είπα;Δεν είπα..)

Radiohead-Talk Show Host