Όλα αυτά που δεν θα δω.

Τελευταία κάτι με τρώει. Πάντα είχα μια παράξενη σχέση με τον χρόνο. Αργώ παντού, για χρόνια αργούσα να φτάσω,σε μένα κυρίως. Δεν το κάνω επίτηδες μωρέ, ούτε γιατί δεν σέβομαι εκείνους που με περιμένουν. Είναι που που πιστεύω πως αν τελικά δεν φανώ, κανένας δεν θα σπάσει.

Μην σοκάρεσαι. Υπήρξα σταθερά άδικη, υπερβολική και αχάριστη με τους ανθρώπους που μου πρόσφεραν την αγάπη τους, κυρίως γιατί μέσα μου έτρεμα την στιγμή που θα την πάρουν πίσω. Γιατί ότι θα γινόταν ήταν νομοτέλεια.

Ακόμα τρέμω κάθε φορά που ξεστομίζω πως με αγαπά κάποιος. Έχω φίλους σταθερούς για χρόνια, φίλους που άντεξαν την χειρότερη εκδοχή μου και χαμογέλασαν στην καλύτερη, κι ακόμα, κάθε φορά που κάνω κάτι που τους απογοητεύει, τρέμω.Απέδειξαν την αξία τους, κι όμως ακόμα και τώρα πιστεύω πως απλά θα φύγουν, λες και δεν έχουν οι ίδιοι συναισθήματα, λες και δεν τα ζήσαμε μαζί όλα αυτά.

Μετρώ χρόνια και στιγμές, χαζεύω παλιές φωτογραφίες και με πιάνει μια τόση δα μικρή απελπισία για το πόσο μοιάζει η ζωή με αστραπή. Κι όλα εκείνα που δεν είδα και δεν θα δω παρελαύνουν αυτάρεσκα μπροστά μου. Και ξαφνικά το ρολόι από αντικείμενο γίνεται δυνάστης.

Και τρέχω να μαζέψω γέλια και βράδια. Και πίνω πάλι, πίνω πιο συχνά, πίνω πιο πολύ, θυμήθηκα πόσο το απολάμβανα. Μην φοβάσαι, δεν είναι ψυχαναγκασμός. Ξέσπασμα ίσως, εθισμός σίγουρα όχι. Τρέχω να μαζέψω πρώτα φιλιά, γιατί έφτασα πια 26 και δεν έχω και τόσα πολλά, τρέχω να αναπληρώσω τον χρόνο που ξόδεψα τότε που νόμιζα πως έχω πολύ περισσότερο, τότε που νόμιζα πως φεύγει αργά και βασανιστικά γιατί κρυβόμουν στο σκοτάδι μου. Τότε που οι μέρες δεν είχαν σημασία και οι μήνες δεν έκαναν την διαφορά.

Όσο μεγαλώνω τρέχω.Και δεν είναι κακό. Τρέχω να μου δώσω ό,τι μου στέρησα μέσα από επιλογές ακούσιες ή εκούσιες. Κι ίσως έτσι όπως τρέχω να γίνομαι απρόσεκτη, κι ίσως να τα κάνω όλα ρημαδιό. Μα σε παρακαλώ προσπάθησε να καταλάβεις. Όλα αυτά που δεν θα δω, το πεπερασμένο της ζωής μας, με κυνηγούν σε κάθε μου βήμα.

Νιώθω πιο πολύ ο εαυτός μου τώρα που κάνω τα μεγάλα μου λάθη.Γιατί τόσα χρόνια δεν έκανα λάθη. Είναι που δεν ζούσα μωρέ, πως να κάνεις λάθη αν δεν δοκιμάσεις κι αν δεν δοκιμαστείς;
Τουλάχιστον, θα μπορώ να πω πως κάτι είδα. Θα μπορώ να περάσω το δάχτυλο πάνω από τις ουλές και να πω ναι είναι δική μου και την απέκτησα ζώντας και κάνοντας λάθη.

Κι ας τρέμω πως δεν θα με αγαπούν πια με αυτά.Κι ας τα λέω στους φίλους μου με έναν κόμπο στον λαιμό. Προσπαθώ, όλα αυτά που δεν θα δω να είναι όσο το δυνατόν λιγότερα.